wyjade.pl

Miejsce to owiane legendami od wieków nazywane jest "Wałami Królewskimi". Położone jest tuż nad płaskim dnem doliny rzeki Ropy. Wzgórze z grodziskiem o bardzo stromych zboczach, nachylonych 20-40º wznosi się prawie 30 m ponad otaczające je z trzech stron doliny. Stanowisko należy do najważniejszych zabytków archeologicznych w Polsce. Wpisane jest do rejestru zabytków. W początkach XVIII wieku odkryto tu 3 bożyszcze pogańskie. Na miejsce to badacze starożytności zwrócili szczególniejszą uwagę już w XIX wieku, a w XX wieku prace wykopaliskowe prowadzono tu wielokrotnie. Pierwsze profesjonalne badania przeprowadziła tu Karpacka Ekspedycja Archeologiczna kierowana przez A. Żakiego w 1957 roku. W 1958 i 1962 prowadził tu badania wykopaliskowe archeolog A. Kunysz. Potwierdzono istnienie grodziska wczesnośredniowiecznego i odkryto zabytki, które datowano na inne okresy pradziejów. Później obecność wśród nich fragmentów ceramiki kultury mierzanowickiej... wyświetl cały opis

Miejsce to owiane legendami od wieków nazywane jest "Wałami Królewskimi". Położone jest tuż nad płaskim dnem doliny rzeki Ropy. Wzgórze z grodziskiem o bardzo stromych zboczach, nachylonych 20-40º wznosi się prawie 30 m ponad otaczające je z trzech stron doliny. Stanowisko należy do najważniejszych zabytków archeologicznych w Polsce. Wpisane jest do rejestru zabytków. W początkach XVIII wieku odkryto tu 3 bożyszcze pogańskie. Na miejsce to badacze starożytności zwrócili szczególniejszą uwagę już w XIX wieku, a w XX wieku prace wykopaliskowe prowadzono tu wielokrotnie. Pierwsze profesjonalne badania przeprowadziła tu Karpacka Ekspedycja Archeologiczna kierowana przez A. Żakiego w 1957 roku. W 1958 i 1962 prowadził tu badania wykopaliskowe archeolog A. Kunysz. Potwierdzono istnienie grodziska wczesnośredniowiecznego i odkryto zabytki, które datowano na inne okresy pradziejów. Później obecność wśród nich fragmentów ceramiki kultury mierzanowickiej stwierdził M. Parczewski, a kultury Otomani-Füzesabony J. Gancarski. Sławę Trzcinicy i rewelacyjne wyniki naukowe przyniosły badania prowadzone przez J. Gancarskiego w latach 1991-1998, 2005-2009. Objęły one łącznie ponad 20 arów powierzchni obiektu i miały charakter interdyscyplinarny. Jest to obiekt, o szczególnej wartości historycznej i kulturowej. Naturalna niedostępność chroniła go przed zniszczeniem. Odkryto tu najstarsze osady obronne z dotąd znanych w Polsce i stwierdzono pierwsze ślady oddziaływania cywilizacji anatolijsko-bałkańskiej na tereny ziem polskich. Jest to też jedno z najstarszych i najlepiej zachowanych grodzisk słowiańskich (770-1031 r.n.e.) zajmujące prawie 3,5 ha powierzchni. Wały obronne licząc od podstawy nasypów dochodzą jeszcze dzisiaj do 10 m. wysokości. W początkach epoki brązu zbudowano tu osadę warowną. Broniona była ona wałem drewniano-ziemnym z palisadą, palisadą, fosą i samą stromizną stoków. Mieszkała w niej ludność grupy pleszowskiej kultury mierzanowickiej (2100-1650 p.n.Ch.) pozostająca pod silnymi wpływami zakarpackimi. Potem w latach 1650-1350 p.n.Ch. żyła tu zakarpacka ludność kultury Otomani-Füzesabony, o bardzo wysokim poziomie cywilizacyjnym. Zbudowała ona drogę i bramę wjazdową do grodu, wzmocniła obwarowania, a po ich pożarze odbudowała fortyfikacje i powiększyła osadę do powierzchni prawie 2 ha, zabezpieczając ją palisadą i fosą od strony najłatwiejszego dostępu. W tym czasie spotykamy tu oddziaływania kulturowe idące od strony wielkich cywilizacji basenu Morza Śródziemnego, ale także od północy docierały tu wpływy kultury trzcinieckiej. Było tu znaczące pradziejowe centrum kulturotwórcze. W okresie wczesnego średniowiecza (780-1031 r. n. e.) znajdował się tu ośrodek lokalnej władzy, a potężny, wieloczłonowy gród zajmował ponad 3 ha powierzchni opasanej wałami o łącznej długości 1250 m. Umocnienia grodu w Trzcinicy były wielkimi konstrukcjami inżynieryjnymi naszych przodków.

Komentarze